گردشگری

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، «مسعود سلطانی‌فر» رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری جمهوری اسلامی ایران گفت: در دوران پس از توافق هسته‌ای، ایران می‌تواند شاهد «سونامی» گردشگران خارجی باشد. گردشگری صنعتی است که پس از رفع تحریم‌ها، بیش از هر بخش دیگری شاهد رشد خواهد بود.

سلطانی‌فر افزود: گردشگری قطعا موتور محرکه‌‌ای برای خروج اقتصاد از رکود خواهد بود. گردشگری ایران بازاری پررونق برای سرمایه‌گذاران است. انتظار داریم بعد از برداشته شدن تحریم‌ها، شاهد یک سونامی از گردشگران باشیم.

به گفته سلطانی‌فر، ایران در تلاش است تا موانع موجود برای ورود گردشگران به کشور را رفع کند، که صدور ویزای ۳۰ روزه برای اتباع ۱۹۰ کشور در فرودگاه، که برای ۱۵ روز هم قابل تمدید است، از جمله این برنامه‌هاست. همچنین قرار است از ابتدای سال آینده، صدور ویزای الکترونیکی آغاز شود.

رئیس سازمان میراث فرهنگی بیان کرد: در سال گذشته جمعا ۳۴۰۰ گردشگر آمریکایی به ایران آمده‌اند، در حالی که این رقم در سال پیش از آن ۱۸۰۰ نفر بوده است.

وی در مورد کمبود امکانات اسکان گردشگران  گفت: ما باید تعداد هتل‌های ۴ و ۵ ستاره خود را از ۱۳۰ به ۴۰۰ برسانیم. در حال حاضر از محل صندوق توسعه ملی، منابع با بهره پائین را به سرمایه‌گذاران ارائه می‌کنیم تا هتل‌های مدرن بسازند.

سلطانی فر افزود: پس از برداشته شدن تحریم‌ها، ما باید سیستم حمل و نقل هوایی خود را به روز کرده و هواپیماهای جدید بخریم. اما این امر زمان‌بر خواهد بود.  از گردشگران یا سرمایه‌گذاران آمریکایی استقبال می‌شود. هیچ مشکل یا محدودیتی برای سفر یا سرمایه‌گذاری آن‌ها در کشور وجود ندارد.»

مصطفی راستی دوست، باستان شناس پژوهشگاه میراث فرهنگی در گفتگویی با خبرنگار مهر درباره چالش های حوزه باستان شناسی صحبت کرد و گفت: این چالش ها موحب سرعت بخشیدن به  روند تخریب میراث فرهنگی می شود. یکی از مشکل ترین نوع مدیریت ها مربوط به مدیریت پژوهشهای ‌باستان شناسی است. اگر بپذیریم که در حوزه میراث فرهنگی مشکل داریم و آثارمان تخریب می‌شود و آن را منشا یابی کنیم باید به عقب برگشته و بررسی کنیم که چرا در چنین وضعیتی قرار داریم و علت بروز این اتفاقات چیست. نمی توان شعارگونه اعلام کرد که سو مدیریت وجود دارد. چون سو مدیریت ها تنها به یک مدیر و یک حوزه خاص مربوط نمی‌شود.

وی گفت: یکی از وظایف اصلی دانشگاه‌ها و مراکز علمی تربیت نیروی متخصص و تولید علم است. باید بررسی شود که دانشگاه‌ها و مراکز علمی چقدر در تربیت افراد متخصص و تولید علم فعالیت کرده‌اند. دانشگاهها با سایر ارگانهای اجرایی در تعامل هستند اما این تعامل در حوزه باستان شناسی وجود ندارد. تا آنها حداقل طرحی بدهند و بگویند که چطور می شود ایرادها در این حوزه را برطرف کرد.

وی افزود: معمولا ارتباط بین مراکز علمی و دانشگاه‌ها با دستگاه‌های اجرایی مانند سازمان میراث فرهنگی تقابل بوده تا تعامل. انها همیشه انتقاد می کردند ولی هیچ وقت پیشنهاددهنده نبوده‌اند. دانشگاه‌ها نتوانستند نیروی متخصص را در این حوزه تربیت کنند.

راستی دوست گفت: باستان شناسی یعنی اینکه داده های فرهنگی با کاوش فراهم و جمع آوری شود و آنها را با داده های فرهنگی دیگری تطبیق دهیم. در اصل با این داده ها فرهنگ های گذشته بازشناسی می شوند. اگر در این موضوع کوچکترین خطایی مرتکب شویم بازسازی فرهنگی ما با موفقیت اجرایی نمی شود این موضوع موجب تخریب آثار می شود. در این میان اگر منابع مالی برای کشف داده های فرهنگی فراهم نشود، کار دچار اشکال خواهد شد.

وی ادامه داد: اکنون سرپرستی هیات های باستان شناسی را افرادی در دست می گیرند که وقت کافی برای حضور در محوطه های باستان شناسی را  ندارند آنها یا در حال تدریس هستند و یا در محوطه های دیگر کار می کنند و مسئولیتشان را به عهده یکی از کارکنان و یا معاون خود می سپارند درحالی که اگر این افراد شایستگی مدیریت داشتند مجوز به نام آنها صادر می شد نه سرپرست هیات باستان شناسی.

این باستان شناس به مشکلات دیگر این حوزه اشاره کرد و گفت: سرپرست هیات های باستان شناسی به دلایل مختلف روند بررسی مسیر کاوش را کامل نمی کنند یکی از دلایل آنها عدم تامین منابع مالی است و برخی دیگر از عوامل به مدت زمان کوتاه پژوهش های باستان شناسی برمی گردد. در برخی دیگر از مواقع سرپرست پژوهش ها در فصل های بعدی کاوش تغییر می کنند. این تصمیم ها معمولا شخصی است و یا اینک برخی از افراد مانند مشاوران و همکاران دیگر در روند عزل و نصب ها تاثیر گذار هستند.

به گزارش خبرنگار مهر، پیشانی سالن اصلی تئاتر شهر شکست. همان که در سال  ۸۴ به عنوان یک اثر تاریخی و دارای نشانه‌های معماری در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده بود. همان که چند وقتی پیش خبرگزاری مهر اعلام کرد ترک برداشته و در سال ۹۲ نیز بخش دیگری از آن نشت کرده بود. همان بنای ملی که از زیر آن متروی چهارراه ولیعصر را رد کردند و وساطت هنرمندان هم جواب نداد.

ساختمان تئاتر شهر یک اثر تاریخی و ملی است که روز گذشته، پیشانی سالن اصلی آن به دلیل رعایت نکردن نکات ایمنی برای نصب دکور یک نمایش فروریخت و اگر تماشاگری در آن سالن بود، حتما خسارت‌هایی که وارد می‌کرد به شکستن پای یکی از کارکنان ختم نمی‌شد و باید خبر اتفاقات ناگوارتری از آن را می شنیدیم.

این ساختمان تاریخی همان ساختمانی است که بارها خبرگزاری مهر از احوال ناخوشایندش گزارش نوشت و در مرداد سال گذشته از سرقت کاشی‌های آن خبر داد. حتی در زمانی که مسعود سلطانی فر، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از این خبرگزاری بازدید کرد، یکی از خبرنگاران از او خواست تا به بازدید از این ساختمان برود، او قول داد ولی هیچ وقت اجرایی نشد.

این ساختمان میراثی بارها مورد بی توجهی یکی از ارگان‌های متولی نگهداری از آن یعنی سازمان میراث فرهنگی قرار گرفته است.

جدا از مسئولیتی که حتی هنرمندان تئاتر برای نگهداری از آن دارند به طور حتم باید سازمان میراث فرهنگی نیز حافظ یکی از بناهای ثبت ملی شده‌اش باشد، اما این طور نبوذ. بارها خبرنگار مهر از اداره کل میراث فرهنگی استان تهران خواست تا از این بنای تاریخی که فاصله زیادی با محل این اداره کل ندارد، بازدید کنند. اما همه این درخواست ها بی جواب ماند.

اکنون پس از این اتفاق و ریزش بخشی از سقف کاذب آن، مرتضی طالبی یکی از تهران شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی به خبرنگار مهر می‌گوید: سازمان میراث فرهنگی کارشناسان زیادی دارد که در بحث مرمت و احیای آثار تاریخی خبره هستند. آیا نمی شد از آنها دعوت کرد که به بازدید از بنای تاریخی تئاتر شهر بروند و حتی بررسی کنند که پس از گذشت چند سال آیا مترو خسارتی به این مجموعه وارد کرده یا نه ؟

طالبی افزود: من نمی گویم که اتفاق روز گذشته به دلیل حرکت‌های مترو بوده چون دلیل آن روشن شده، اما باید به عنوان یک بنای در بحران هر چند وقت یک بار مورد بازدید کارشناسان مرمت سازمان میراث فرهنگی قرار گیرد. متاسفانه اکنون کارشناسان مرمت اداره کل میراث فرهنگی تهران و یا سازمان میراث فرهنگی به کارشناسان پشت میزی تبدیل شده‌اند که حوصله بازدید از این بناهای ثبت ملی شده را ندارند به همین دلیل هر چند وقت یک بار شاهد ریزش بخشی از ساختمان های میراثی در تهران هستیم.

وی ادامه داد: شاید عدم بازدید از بناهای تاریخی خارج از شهر توجیهی داشته باشد، اما مجموعه تئاتر شهر در وسط شهر قرار گرفته، زندگی و تئاتر در آن جریان دارد و اتفاقا در شرایط بحرانی ناشی از ساخت و ساز در اطرافش، هواکش های مترو و عبور قطارها از زیر آن هستیم و باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد اما چنین اتفاقی نمی افتد. شاید اگر میزان خسارت وارد شده به بدنه اصلی تئاتر شهر زیاد بود، سازمان میراث فرهنگی بدون در نظر گرفتن مسئولیت های خودش، اعلام می کرد که مقصر چنین اتفاقی مدیران تئاتر شهر است نه سازمان میراث فرهنگی! شاید می بایست مسئله بحرانی می شد تا آن وقت به فکر بیفتیم!

اکنون پس از گذشت یک روز از اتفاق جدیدی که برای ساختمان تئاتر شهر رخ داده، مهدی معمارزاده، کارشناس ارشد میراث فرهنگی استان تهران در اظهار نظری گفته است که از نظر فنی مشکلی به سازه‌ اصلی ساختمان وارد نشده و به دلیل فرسودگی یا استفاده طولانی‌مدت‌ و تغییراتی که بدون حفاظت‌های مورد نیاز روی این ساختمان انجام شده، این اتفاق برای سالن اصلی تئاتر شهر روی داده است.

به گزارش خبرنگار مهر، موسسه آموزشی ارسباران حدود ۷۰ نفر از گردشگران، طبیعتگران و راهنمایان تورهای گردشگری را در قالب یک «تور مسئولانه» به دیدن چشمه‌های باداب سورت برد تا با کمک آنها این محوطه گردشگری را از وجود زباله‌هایی که مسافران دیگر روی زمین ریخته بودند، پاک کنند.

کار دیگر آنها ایجاد مسیری برای رفت و آمد گردشگران در دور تا دور حوضچه‌ها بود تا گردشگران، دیگر به خود اجازه ندهد که پا روی چشمه‌ها و حوضچه‌های باداب سورت بگذارند بلکه از مسیری که برای آنها تعریف شده حرکت کنند. ۷۰ راهنمای گردشگری و طبیعتگردی از موسسه های آموزشی مختلف گردشگری آمده بودند و برخی دیگر از گردشگران و طبیعتگرانی بودند که دلشان برای میراث طبیعی کشورشان می تپید.

آنها در اقدام دیگری تابلوهای تفسیری و تحذیری نصب کردند تا گردشگران را نسبت به میراث طبیعی و خدادادی چشمه‌های باداب سورت در چهاردانگه استان مازندران حساس کنند و به آنها بفهماند که این چشمه های آب معدنی شکننده، با ماشین سواری روی آنها و یا پیاده روی و شنا در حوضچه هایش از بین می‌روند و آن وقت است که دیگر نه تنها مازندرانی‌ها بلکه ایرانیان از وجود آنها بی بهره می‌شوند. همه این ۷۰ نفر در یک روز توانستند این کارها را انجام دهند. آنها یک پویش تشکیل داده اند و نامش را « قلب من برای میراثمان می تپد» انتخاب کردند.

این کمپین در تیر ماه سال ۹۴ با هدف حفاظت از میراث ملموس و ناملموس بشری، گسترش فرهنگ نگاهداشت طبیعت و تاریخ و هدایت تلاشی همگانی برای ساختن آینده‌ای روشن برای نسل بعد تشکیل شد. این پویش یک سازمان مردم نهاد و غیر انتفاعی است که برای پیشبرد اهداف جمعی خود نیازمند همت و حمایت تمامی سازمانها و افرادی است که به سرنوشت میراثمان علاقه‌مند هستند.

روی بنری که در ورودی محوطه تاریخی و طبیعی چشمه های باداب سورت نصب شد، درباره این کمیپین توضیحاتی داده و تصاویری از باداب سورت در دهه ۸۰ که پر آب و زیبا بوده، منتشر شده است. این تصویر با تصویر دیگری از آن چشمه‌ها در دهه ۹۰ مقایسه شده که نشان می دهد برخی افراد با موتور روی حوضچه ها رفته و آن را نابود کرده اند. این درحالی است که چنین چشمه هایی در ترکیه به خوبی نگهداری می شوند.

این تصاویر مقایسه ای در کنار هم با این هدف کنار یکدیگر قرار داده شده که گردشگران بتوانند مفهوم حفاظت از آثار طبیعی را درک کنند و آن را با جاذبه‌های مشابه در کشورهای همسایه مقایسه کنند. چرا که در ایران اگرچه این حوضچه های آب معدنی به خوبی حفاظت نمی شود و با موتور و ماشین از روی آنها عبور می‌کنند اما در کشورهای همسایه مانند ترکیه برای دیدن این چشمه ها صدها دلار از گردشگران پول دریافت می کنند.

علی شادلو مدیر مجموعه گردشگری و آموزشی ارسباران و مدیر این کار مردمی است که به خبرنگار مهر گفت: تمام ژئوسایت‌های گردشگری در دنیا یک مسیر گردشگری دارند که اجازه می‌دهد به گردشگران تنها در آن مسیرها حرکت کنند اما در سایت چشمه‌های باداب سورت چنین چیزی نه تنها وجود نداشت بلکه مردم با نیسان و موتور از روی آن رد می شدند و متاسفانه شایعات درباره شفا بخشیدن این آبها موجب شده تا مردم در حوضچه های آن آب تنی کنند.

وی افزود: این عوامل موجب تخریب حوضچه ها شده است. از سوی دیگر برای اینکه به گردشگران و حتی جامعه محلی آموزش بهره بردن از این نعمت طبیعی را بدهیم اقدام به نصب تابلوهایی کردیم که در آنها ارزش میراث طبیعی کشورمان توضیح داده شده است.

شادلو و همسفرانش تابلوهای آهنی را در اطراف چشمه‌ها نصب کرده‌اند که با شرایط اقلیمی این محوطه طبیعی سازگار نیست. وی در پاسخ به این موضوع گفت: وقتی هیچ کاری در زمینه فرهنگسازی نشده است، یک اقدام کوچک خودش پیشرفت بسیار بزرگی به حساب می آید. سازمان میراث فرهنگی در دقیقه ۹۰ از ما حمایت معنوی کرد. توانستیم بانک کشاورزی را متقاعد به حمایت از کمیپنی کنیم که هیچ سابقه ای نداشته است.

وی افزود: از همسفرانمان در این سفر نفری ۷۵ هزار تومان گرفتیم تا بتوانیم مخارج یک سفر ارزان را تامین کنیم. بنابراین اگر از هیچی بتوانیم یک واحد فاصله بگیریم پیشرفت زیادی کرده‌ایم! قبول دارم که تابلوی آهنی سازگار با محیط نیست. اما بضاعت ما در همین حد بود. شاید اگر حمایت شویم بار دیگر این تابلوها را تغییر دهیم. استفاده از تابلوهای سنگی یا چوبی هزینه بر بود. این یک اقدامی است که تا کنون وجود نداشته، ممکن است بعد از واگذاری این ژئوسایت به سرمایه‌گذار بخش خصوصی، آنها به این فکر بیفتند که این تابلوها را عوض کنند. در همین راه هم بسیاری از جمله مردم روستای اورست به ما کمک کردند تا به اینجا برویم و هزینه سفرمان کمتر شود. آنها اتاق هایشان و وسایل حمل و نقل گروه را برای رفتن به چشمه های باداب سورت رایگان در اختیارمان قرار دادند هر کجا که می ایستادیم پیشنهاد می شد تا سفر بعد به مکان دیگری برای پاکسازی برویم.

وی درباره اینکه مسیر مشخص شده برای بازدید از چشمه های باداب سورت کامل نیست و دور تا دور چشمه ها را احاطه نکرده است، گفت: امیدواریم افراد دیگر بیایند و خودشان مانند همین همسفران ما سنگ ها را از اطراف جمع کرده و این مسیر را تکمیل کنند. ما کاری را آغاز کردیم که بگوییم اینجا به یک مسیر گردشگری احتیاج دارد.

در همان زمان که اعضای پویش سنگ های ریز را دور تا دور حوضچه‌ها می چیدند تا بتوانند مسیری را برای گردشگران مشخص کنند، افراد دیگری نیز آمده و به آنها کمک کردند. در این میان برخی دیگر از همان مسیری رفتند که با سنگ مشخص شده بود.

هر زمان گردشگری قصد داشت تا روی حوضچه‌ها برود، مورد تذکر قرار می‌گرفت و توسط یکی از این راهنمایان درباره آسیب های آن توضیحاتی را دریافت می کرد. برخی از راهنمایان گردشگری مسیری از آب های معدنی چشمه‌ها را که لجن گرفته بود را باز می کردند و لجن ها را برمی داشتند تا حوضچه ها تمیزتر شوند.

این کار آنها موجب تعجب گردشگران می شد. آنها می‌پرسیدند شما متعلق به روستای اورست و مالخواست نیستید پس چرا به خودتان زحمت می‌دهید. اعضای این کمپین به آنها پاس می دادند که چون قلب مان برای میراث مان می تپد!

اعضای کمپین«قلب من برای میراثمان می تپد» قصد دارند این کمپین را در سازمان WTO ثبت و جهانی کنند.

آنها در اقدام دیگری، به غار علیصدر رفته و با کمک غواصان داوطلب، این غار را از زباله های ۳۰ ساله ای که درون آب ریخته پاک می کنند. آنها با حجم زیادی از زباله هایی که گردشگران غار علیصدر در آب ریخته اند، مواجه می شوند.

با این وجود قرار است عده از افراد برای بررسی بیشتر چند نوبت دیگر به همدان سفر و شرایط را برای حضور غواصان آماده کنند.

به گزارش روابط عمومی هلدینگ عقیق پارسیان، همزمان با روز جهانی گردشگری، دکتر قاسمی از بانیان شهرسلامت سیب، از آغاز احداث این مرکز عظیم در حدفاصل دماوند به فیروزکوه در استان تهران خبر داد و گفت: مرکز درمانی کوهستانی سیب با مشارکت متخصصان حرفه ای و با بهره گیری از توان و دانش روز و الگوبرداری از نمونه های معتبر جهانی در دست احداث می باشد. وی افزود سیب یک بیمارستان تخصصی در سطح بین المللی است که شامل بخش جراحی عمومی، دپارتمان قلب، آسایشگاه، آی سی یو، سی سی یو، داروخانه، آزمایشگاه، دپارتمان کنترل عفونت،،خدمات اورژانس و خانه سلامت می باشد.

دکتر قاسمی با اشاره به ظرفیت های پزشکی سیب برای جذب گردشگران خارجی که جهت درمان به کشورمان مسافرت می کنند افرود در شهر سلامت سیب خدمات رادیولوژی، سونوگرافی،  سی تی اسکن، بخش درمانی سرطان، فیزیوتراپی و خدمات انجمن مشارکت بهبود سلامتی (CHIP) ارائه خواهد شد.
همچنین در این مرکز کوهستانی خدمات روانشناسی و روان کاوی در دسترس هموطنان ارجمند و گردشگران خارجی قرار می گیرد.
دکتر قاسمی با اشاره به ویژگی‌های اقلیمی شهر سلامت سیب خاطرنشان کرد: بیمارستان سیب بهترین مکان برای درمان بیماران مختلف و بهبود شرایط روحی و جسمی آنها می باشد چرا که از مزایایی مانند آب و هوای عالی و امکانات مدرن بهره مند است. وی افزود سيب لند علاوه بر خدمات پزشکی365 روز در سال خدمات تفريحي،گردشگری و رفاهي را براي تمام گروههاي سني به طور یکجا ارائه خواهد کرد.

یادآور می شود شهر سلامت سیب بخشی از پروژه عظیم سیب شامل سه سایت مختلف از جمله شهر سلامت است که این سه سایت عظیم با تله کابین بهم متصل می شوند.این شهر همچنین یک مرکز همایش های بین المللی و رستوران ملل را در خود جای می دهد. طبق آمارهای جهانی درآمد حاصل از گردشگری سلامت در سال های اخیر به حدود 150 میلیارد دلار رسیده و این صنعت مدت‌هاست که درمیان مردم کشورهای مختلف محبوبیت پیدا کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علی هژبری سرپرست هیأت کاوش در گورستان مانایی علی آباد سقز بیان کرد: می توان ادعا کرد خانواری گسترده در کانی زیرین زندگی می کردند که به کار صنعت مشغول بوده و مردگانشان را نیز در کنار این محوطه دفن می کردند.

وی افزود: کانی زرین نام چشمه‌ای کوچک در دامنه کوه سلطان و از منابع غنی آهن منطقه است که درسال ۱۳۷۸محوطه مجاور این کوه و چشمه توسط صابر وفایی شناسایی و در سال ۱۳۸۰به ثبت آثار ملی رسید.

به گفته او، اولین گزارش‌های کاوش غیر مجاز در این محوطه به سال ۱۳۹۲باز می گردد که این کاوش‌ها نشان داد با گورستانی از گورهای چهار چینه سنگی و پوشش خرسنگی مواجه هستیم. در بازدید هایی که از منطقه شد با افزایش تعداد چاله های کاوشگران غیر مجاز روبرو شدیم از این رو برای حفظ حداقل باقیمانده اطلاعات، کاوش اضطراری نجات بخشی به همراهی هیأتی متشکل از کارشناسان باستان شناسی شروع شد.

این باستان شناس تصریح کرد که کاوش در این محوطه مسکونی –کارگاهی و گورستان مشخص کرده سفال های پیدا شده از آن متعلق به عصر آهن ۲و ۳و مربوط به دوره ماناها است. محوطه به ۳بخش گورستان تاریخی، گورستان اسلامی، محوطه معماری شامل مسکونی و کارگاهی تقسیم می شود.

او با اشاره به مشاهده ۲دوره تدفین مانایی و اسلامی دراین قبرستان تصریح کرد که در تدفین های اسلامی که به نظر متعلق به دوره متأخر اسلامی است یک مدال کوچک کشف شد که آثار حروف لاتین در آن نمایان بود. ساختار معماری در تدفین های مانایی به نحوی است که در آن تا رسیدن به ساختار طبیعی صخره زمین کنده و دیواره های قبر بصورت چهار چینه سنگی با قلوه سنگ های بزرگ ساخته شده سپس روی این گورها با سنگ های حجیم بسیار بزرگ پوشانده و روی آن کپه هایی از سنگ گذاشته شده است.

این باستان شناس گفت:در این قبرها نمونه هایی از استخوان های حیوانی، تعدادی اشیا مفرغی شامل ۴دستبند دو سر، ظروف سفالی، ظروف مینیاتوری آیینی کوچک، خمره و… کشف شد.

ساختار گورهای مانایی مشاهده شده در این قبرستان شباهت بسیاری با گورهای سکایی دارد.   بررسی مقدماتی در کوه سلطان نشانه هایی از برداشت سنگ آهن در آن دوره را نشان می دهد. گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم و کاوش در گورستان مانایی علی آباد با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی گفت: پرونده میراث طبیعی بیابان لوت نخستین پرونده میراث طبیعی ایران در یونسکو است که ثبت آن در فهرست میراث جهانی از اهمیت بالایی برخوردار است. پرونده ثبت جهانی بیابان لوت می‌تواند پیشگام ارائه پرونده های طبیعی بیشتر از سوی ایران به یونسکو باشد.

معاون میراث فرهنگی درباره ارزیابی بیابان لوت برای ثبت جهانی گفت: دو ارزیاب از (IUCN) یا اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت که یکی از آن ها اهل کشور نیوزیلند و دیگری ازکشور تونس است، چهارشنبه همین هفته به ایران سفر می کنند تا در بازدید از بیابان لوت به بررسی وضعیت بیابان لوت برای گزارش به یونسکو اقدام کنند.

 طالبیان با تاکید بر اینکه پرونده‌های میراث طبیعی از جمله پرونده بیابان لوت از عرصه و حریم گسترده‌ای برخوردار هستند گفت: پرونده ثبت جهانی بیابان لوت از نگاه جامعه محلی و جامعه جهانی اهمیت زیادی دارد.

او با اشاره به لزوم بررسی دقیق وضعیت بیابان لوت برای ثبت جهانی از سوی ارزیابان یونسکو افزود: ارزیابان یونسکو از روز چهارشنبه تا یکشنبه هفته آینده برای بررسی پرونده بیابان لوت به استان‌های کرمان و خراسان جنوبی سفر می کنند.

به گفته طالبیان، ارزیاب های یونسکو مسئولیت بررسی عرصه و حریم بیابان لوت را بر عهده دارند و باید وضعیت موجود در بیابان لوت را با آنچه در بازدیدهای خود مدنظر قرار می دهند برای یونسکو توصیف کنند.

معاون میراث فرهنگی کشور وظیفه دیگر ارزیابان یونسکو در سفر به بیابان لوت را بررسی ساختار مدیریت محلی و منطقه ای در حفاظت از لوت، وضعیت گردشگری و پایش مداوم کویر لوت، یکپارچگی و انسجام طبیعت منطقه لوت در همکاری دستگاه های مختلف ملی و منطقه ای را ارزیابی و نتیجه بررسی ها را به یونسکو ارایه می کنند.

به گفته محمدحسن طالبیان ارزیاب‌های نیوزیلندی و تونسی یونسکو از اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت همچنین به بازدید از میراث طبیعی کشور و مناطق تاریخی و فرهنگی می روند و رویدادهای مهم میراث ناملموس ایران و میراث معنوی کشور در برگزاری مراسم ماه محرم را در مناطق مختلف کشور از نزدیک مشاهده می کنند.

دشت لوت منطقه بیابانی بین استان‌های خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان است. این منطقه کویری کشور که یکی از گرمترین نقاط روی کره زمین است بین دو گسل نهبندان در شرق و نای بند در غرب قرار گرفته است. در حاشیه این نقطه از کره زمین و در دامنه کوه‌های مشرف به دشت لوت آثاری از سکونت انسان از هزاره چهارم پیش از میلاد به دست آمده است. بزرگترین ناحیه جمعیتی بیابان لوت منطقه «شهداد» است که کلوت های آن در جهان شهرت فراوان دارد. پرونده ثبت جهانی بیابان لوت تا پایان بهمن ماه باید نهایی و پس از آن در تیرماه سال آینده در اجلاس سال ۲۰۱۶ یونسکو مطرح شود.

به گزارش خبرنگار مهر، «خانه باغ اتحادیه» معروف به خانه دائی جان ناپلئون و یا خانه میرزا علی اصغرخان اتابک(امین السلطان) صدراعظم سه پادشاه قاجار ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمد علی شاه در سال ۱۲۹۵ شمسی توسط حاج رحیم اتحادیه از وارثان امین‌السلطان خریداری شده بود و با تفکیک آن به ۳۰ سهم، این خانه بین فرزندان تقسیم شد.

همین تعداد زیاد وراث برای خانه دائی جان ناپلئون دردسرساز شده بود چون کسی حاضر به فروش سهم خود نبود. این خانه رو به زوال می رفت چون یپچیدگی های حقوقی و وراثی باعث شد تا کار این خانه قفل شود. تا اینکه در ۶ آبان سال ۹۲ قفل این خانه شکسته و جرقه احیای این خانه زده شد. در این برنامه مرتضی طلایی نایب رئیس شورای شهر تهران، رحمت الله حافظی رئیس کمیسیون سلامت، خدمات و محیط زیست شورای شهر تهران، فرهادی قائم مقام سابق شهرداری منطقه ۱۲، نظری مدیرکل ثبت آثار سازمان میراث فرهنگی کشور، وراث خاندان اتحادیه، نمایندگان سازمان های مردم نهاد و صاحب نظران و رسانه ها با کاشتن درخت در این بنا، نهال احیا خانه اتحادیه را کاشتند و مرتضی طلایی قول داد تا مصوبه تملک خانه اتحادیه توسط شهرداری تهران را در شورای اسلامی شهر تهران به تصویب برساند.

اکنون پس از حدود دو سال و مصوبه شورای شهر تهران در  سال ۹۳ مبنی بر تملک این بنا، این عمارت به تملک سازمان زیباسازی شهر تهران در آمد. عیسی علیزاده، رئیس سازمان زیباسازی شهر تهران در این باره می گوید:خانه باغ اتحادیه با توجه به مصوبه مورخ شورای اسلامی شهر تهران در سال ۹۳ مبنی بر  الزام شهرداری تهران به تملک و بازسازی خانه باغ معروف به اتحادیه واقع در محدوده منطقه ۱۲ شهرداری تهران و بهره برداری از آن به عنوان مرکز فرهنگی، هنری و دستور شهردار تهران مبنی بر الزامی کردن این مصوبه، در دستور کار این سازمان قرار گرفت و در راستای یکی از وظایف سازمان زیباسازی که مرمت و احیا بناهای تاریخی و ارزشمند پایتخت است، خریداری این بنا به عنوان مرکز فرهنگی و هنری دنبال و اجرایی شد.

وی با اشاره به مرمت بناهایی مانند عمارت ارباب هرمز، باغ موزه نگارستان، موزه استاد علی اکبر صنعتی، بهسازی جداره خیابان ارزشمند ناصرخسرو و مرمت سایت دارالفنون در آینده نزدیک توسط سازمان زیباسازی شهر تهران  افزود: سازمان زیباسازی در قدم اول با خاندان اتحادیه به عنوان مالکان این بنا وارد مذاکره شد ولی به علت تعدد وراث، عدم حضور برخی از مالکان و همچنین اختلاف بین سهام داران خانه اتحادیه، تملک  بنا زمان بر شد تا اینکه با همکاری مراجع قضایی این موضوع به نحو احسنت انجام و در ابتدای هفته جاری با حضور نماینده دادستانی، دادسرای ناحیه ۷، وراث اتحادیه و شهرداری تهران، ملک به سازمان زیباسازی شهر تهران تحویل داده شد.

علیزاده تصریح کرد:برای جلوگیری از هرگونه تخریب و تعرض و …، نگهبان های ویژه ای در مبادی ورودی خانه اتحادیه جهت تامین امنیت بنا مستقر شدند. همچنین نورپردازی برای کل محوطه و قسمت های بی دفاع صورت گرفته و در کل بنا دوربین مدار بسسته نصب شده است.

رئیس سازمان زیباسازی شهر تهران  گفت:طبق اسناد موجود مساحت خانه ۸ هزار و ۷۵۰ مترمربع است که توسط سازمان زیباسازی شهر تهران تملک شد و قسمت های تخریب شده در سال ۱۳۹۳ نیز با توجه به بازدید صورت گرفته قابل مرمت، احیاء و بهره برداری است که با همکاری اداره کل میراث فرهنگی استان تهران کار مرمت و احیاء و برداشت های میدانی این قسمت به زودی آغاز می شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از روابط عمومی فرهنگستان هنر، نشست تخصصی «بررسی یافته‌های جدید مرمت گنبد سلطانیه» در مجموعه هنرپژوهی نقش جهان فرهنگستان هنر برگزار شد. در این برنامه، «ماركو جیووانی برامبیلا» دكترای معماری و شهرسازی پلی تكنیك میلان، استاد دانشگاه هاروارد، پنسیلوانیا و UCLA به ارائه یافته‌های جدید در مرمت این بنای ارزشمند پرداخت.

وی افزود: «در عكس‌های هوایی ۵۰ سال گذشته مربعی می‌بینیم كه دور آن خندقی وجود داشت و در محدوده آن مقدار زیادی تپه و تل و… موجود بوده كه بر اثر حفاری‌های غیرقانونی از میان رفته است. همچنین می‌دانیم مسجد بسیار بزرگی در آنجا بوده است كه در خارج شهر واقع بود. پس از حفاری‌های باستانی شناسی بازاری در آنجا كشف شد اما این روزها یا زمین‌های اطراف بنا به كشت و كار كشاورزی تبدیل شده است یا آثاری از آن باقی نماده است.»

وی سپس با نمایش تصاویری از گنبد سلطانیه اشاره كرد: «بر طبق آخرین عكس و طراحی‌هایی كه جهانگردان مختلف از گنبد سلطانیه داشته اند توانستیم به طرحی دست بیابیم كه حدود ۱۰ متر دیوار برج و بارو در اطراف بنا بوده است. ۳۵ سال پیش طی یكی از برنامه های مرمتی، گوشه یكی از برج ها پیدا شد. حفاری ها ادامه داشت و قسمت دیگری از دیوار را یافته شد. با حفاری هایی كه ۱۸ سال قبل توسط دكتر میرفتاح انجام شد تمام این برج و بارو در آمد. نكته مهم در این باره شهرسازی و نزدیك شدن به المان شهرسازی داخل قلعه است. بر اساس یافته ها دو دروازه در شمال و جنوب بنا موجود است كه مربع را به دو قسمت تقسیم كرده است. برای این كه تجسمی از فضای ۳۰۰ متر در ۳۰۰ متری بنا داشته باشیم سعی كردیم با علم به فرهنگ آن زمان بنا ها را در قسمت های مختلف قلعه سلطانیه جایگزین كنیم مثلا باغی كه تاج الدین برای خود در گوشه آن درست كرده بود را تصور كنیم و وقتی این جایگزینی را انجام دادیم كمبود فضا به وجود آمد.»

برامبیلا با ذكر این كه در تمام معماری مغول و چین در ورودی در جنوب قرار داشته است توضیح داد: «در سلطانیه در ورودی در شمال قرار داردكه المانی ایرانی ست و وارد معماری آنها شده است. وقتی از دروازه ۹۰ درجه می‌گردیم وارد فضای هشتی می‌شویم، پس از آن وارد حیاطی می‌شویم كه بعد از آن این ستون ها حالتی بسیار شاهانه و سلطنتی می‌گیرند كه در معماری ایران بسیار بی نظیر است و جایی در ورودی كاخ به این عظمت نمی‌شناسیم. نزدیك شدن به سلطان در آن زمان پروتكلی داشت كه این حالت بسیار عظیم كه فرد را مجبور می‌كند از كریدور بگذریم بی‌نظیر است. ستون های كاخ دارای جزییات دقیقی هستند كه فضای بسیار اشرافی را در ورود به گنبد ترتیب می‌دهند. اما موضوع كمی گیج كننده در كاخ این است كه بعد از ستون‌ها به حیاطی می‌رسیم كه در آن دیواری قرار دارد. برجی داخلی به ارتفاع دوونیم متر در آنجا وجود دارد كه با بازسازی ها ما به این نتیجه رسیدیم كه باید راهی در آن ادامه داشته باشد … در اثر حفاری ها به دیوار كوچكی با ته ستون های بزرگی در جنوب آن رسیدیم و به این نتیجه رسیدیم كه بعد از آن دیوار باز می‌گردد و راهرویی یا خیابانی می‌شود كه دور ان می‌چرخد و بعید نیست این ته ستون های بزرگ درگاه عظیمی باشد. وقتی دو دیوار ادامه داشته باشد حالت برج در برجی به وجود می‌آید كه در معماری ایلخانی آن زمان منحصر به فرد است. وقتی در نزدیكی ساختمانی فضای بسته دارید یعنی فرد وارد شده را مجبور می‌كنید تا هركس كه وارد می شود به دیوار برخور د میكند و دور آن بگردد و وارد شود كه این روش با روحیه ورود به فضای داخلی قصر ها در زمان ایلخانیان كه ورود از جنوب بوده تطبیق میكند.»

استاد دانشگاه هاروارد به تشریح دروازه‌های این بنا پرداخت و ادامه داد: اما مطلب بسیار جالبی كه در مورد دروازه‌های این بنا وجود دارد این است كه به عنوان نمونه دروازه جنوبی هیچ ارتباطی به دروازه شمالی این بنا ندارد و ستون‌های اشرافی كه در این مسیر تعبیه شده است راه اصلی ورودی به غرب این بناست. درب جنوبی یا دروازه جنوبی نیز مانند یك دروازه عملی یا خصوصی است كه یا دروازه خصوصی است كه منحصر به افراد خاص بوده یا بیشتر برای كار مورد استفاده قرار می‌گرفته است یعنی اجناس از این دروازه ورود پیدا می‌كرده و حالت عملیاتی آن نمود بیشتری دارد.

سپس «ماركو جیووانی برامبیلا» به وجود خندق‌هایی كه در اطراف این بناست اشاره كرد و ادامه داد: «وجود خندق از نظر تاریخی به اثبات رسیده ولی متاسفانه كسانی كه اطلاعاتی درباره آن داده‌اند شفاهی و بسیار ضد و نقیض است. اما می‌شود از اطلاعات جنبی و موجود درباره خندق‌هایی كه در آن زمان حفر می‌شد، احتمال داد كه عرض این خندق ۱۷ متر بوده اما درمورد عمق آن هنوز اطلاعات دقیقی در دست نیست اما در مقایسه با خندق‌های موجود در آن زمان تقریبا عمقی برابر ۴ یا ۵ متر داشته است. »

وی به تشریح انواع خندق به لحاظ معماری و ساخت آن پرداخت و افزود: «ساخت خندق به دو گونه بوده است یكی از آن‌ دو، آب با دیوارهای بنا تماس مستقیم داشته و دیگری خندقی كه فضایی میان خندق و دیوار وجود داشته و خندق دور یك فضایی را می‌گشت و در گنبد سلطانیه از روی نقشه باید از نوع دوم بوده باشد و حتما در ورودی مستقیما به روی خندق باز نمی‌شده و باید فضایی وجود داشته باشد كه روی آن حركت كند.»

وی به سوالاتی كه در مورد ساخت این بنا وجود دارد اشاره كرد و تصریح كرد: «یكی از سوالاتی كه در مورد این بنای عظیم وجود دارد، آن است كه ساخت آن از كجا الهام گرفته شده است؟ طبیعتا ساختمان‌ها و بناهایی بوده كه شاهان مغول آن را دیده‌اند و شكی در آن نیست كه مقبره سامانی و مقبره سلطان سنجر از جمله این بناها به شمار می‌روند و می‌توان شباهت‌هایی نیز به لحاظ روحیه و خواست‌ها در آن یافت ولی وقتی ما این بناها را در یك اِشِل معماری مورد بررسی قرار می‌دهیم، به لحاظ تكنیك معماری، ایستایی و سازه‌ هیچ ربط و ارتباطی نمی‌توانیم میان این بنا و دیگر بناهای موجود در آن دوران بیابیم.

وی ادامه داد: «پس از مطالعاتی در دهه ۷۰ در اروپا متوجه شدمی، هر گنبدی كه داریم رانش‌هایی دارد كه باید از آن جلوگیری كرد. اطلاعات سیستم‌های گنبدهای دنیا عوض شده و در مورد حلقه بتونی كه گذاشته شده است تمام اروپا در سال‌های ۶۰ و ۷۰ گنبد را به عنوان نیم‌دایره‌ای می‌دید و براساس كتاب‌های مدارس و مطالعاتی كه ‌شد گفتند گنبد گنبد است و رانش‌هایی تولید می‌كند و گنبد هرچه قوسش كمتر باشد مقدار رانش آن نیز به همان میزان كم است. مطالعاتی نشان داد در گنبدهای تخم مرغی مقدار رانششان آنقدر كم است كه نسبت به سیستمی كه رانش را می‌گرفتیم تاثیری ندارد و دیدگاه ما عوض می‌شود و این رینگ بتونی كه گذاشته خریداری بیمه و خود گنبد به صورت هوگویی دیده نشده و حلقه‌ای كه گذاشته شده جنبه مثبت و منفی دارد و جنبه منفی آن این است كه این ساختمان یكپارچگی دارد واز این لحاظ خوب است. »

وی با توجه به یك تحولات در سیستم‌های ایستایی و فهمیدن ساختمان‌ها توضیح داد: «عملا سیستم ایستایی این ساختمان یك سیستم هشت ضلعی كه ستون‌ها به سمت بالا می‌رود كمتر و كوچكتر می‌شود تا جایی كه یك مناری از آن می‌ماند و یك ستون بزرگی فضاهای داخلش كنده می‌شود و به مرور زمان که ساختمان بالا می رود ستون ها خالی می‌شوند و کوچکتر می شوند تا حدی که فقط مناری از آن باقی می ماند. ما سعی کردیم برای فهمیدن خودمان آن را به این صورت ارئه دهیم یعنی یک ستون بزرگی که آرام ارام فضای داخلش کنده می شود تا میرسد به زیر جایی که باید رانش های خود گنبد باشد در عمل چیزی وجود ندارد و باید بگویم بعضی از این فضا ها کارایی ندارند یعنی عملا معمعار آن زمان با علم این که ساختمان را سبک کند این فضا ها را کنده و باز کرده تا تمام سیستم فضایی ساختمان را سبک کند چرا حقیقتش را نمیدانسته ولی فرهنگش را می فهمیدیم. »

این پژوهشگر با اشاره به این كه سلطانیه فنداسیون و پی ندارد توضیح داد: «زمانی که ساختمان شروع به بالا رفتن می‌کند فضاهای باز را می‌بینیم و این دیوار ها بار بر نبودند یعنی اگر این دیوارها را بردارند ساختمان از جایش تکان نمی‌خورد، چون سیستم عجیب قوس های داخلی در آن حالت ایستایی بنا را تضمین می‌کند. این گنبد دو جداره است. داخل خود این جداره های داخلی تمامش قوس است، در سلطانیه ۳.۴ قوس داریم و از نظر خود سیستم ایستایی حالتی دارد که اگر فشار به جایی از آن وارد می شود این باعث می شود که سیستم های قوس نیرو ها را طوری دور خود تنظیم کند که بلافاصله جبران آن ضرر را کرده باشد. تمام این قوس های اولیه دومی و ثانوی با هم عمل می‌کنند. نداشتن نشست نكته مهم دیگری که در معماری‌های اسلامی منحصر به فرد است. در ساختمانی که ۷۰۰ سال قدمت داشت. در تمام این ساختمان که گفتیم ۱ متر پی دارد یا ندارد هیچ جای حرکتی که یک طرف آن بنشیند ندارد. تمام این بازی هایی که در قوس های مختلف اتفاق می‌افتد هر بخش، بخش دیگر را جبران می‌کند و این قوس ها سیستم ایستایی آن را تامین می‌کند.»

وی در انتها به نوشتن برنامه هایی از نظر محاسبات ایستایی برای مناره ها اشاره كرد و ادامه داد: «با استفاده از این برنامه ها بررسی می‌‌شود كه قوس ها و مناره ها به چه صورت کار می‌کرد.»

غلامحسین حسینی به خبرنگار مهر گفت: شاید این تاریخ شفاهی به صورت کتاب منتشر شود و شاید یکی از اتاق‌های هتل را به عنوان یکی از اولین هتل‌های ۵ ستاره ایران به موزه تبدیل کنیم و یا اینکه جایگاهی در هتل تعریف کرده و تمام این اتفاقات را در آنجا معرفی کنیم. اینکه خروجی این تاریخ شفاهی چگونه باشد باید مورد بررسی قرار گیرد ولی فکر می‌کنم کار تدوین تاریخ شفاهی هتل تا قبل از عید سال ۹۵  آماده شود.

وی درباره اینکه هتل لاله یکی از قدیمی ترین هتلهای تهران است که اکنون فرسوده شده گفت: هتل لاله به بازسازی زیادی احتیاج دارد. نما و محوطه بازسازی و از حالت ساختمان متعلق به جنگ جهانی خارج شد! بازسازی داخلی که مهمترین بخش است، هزینه بر خواهد بود. درصدد هستیم که اگر بتوانیم بازسازی فضای داخلی را هم انجام دهیم. در میان هتلهای شرکت توسعه گردشگری، هتل لاله در اولویت بازسازی قرار دارد چون ۱۹ سال از آخرین بازسازی هتل می گذرد.

مدیرعامل شرکت توسعه گردشگری درباره ساخت بال غربی هتل لاله تهران نیز گفت: این بخش از هتل یک برج ۲۲ طبقه است که در کنار هتل ساخته می شود. طرح این بخش از هتل داده شده و اینکه چه زمانی تصویب شود را نمی دانیم. شاید یکی دو سال طول بکشد اکنون مکاتبات ما با شهرداری انجام شده است و آماده ایم آن را به کمیسیون ماده ۵ بفرستیم. با ساخت بال غربی  ۳۷۰ اتاق به ظرفیت هتل اضافه می شود که البته ۵ طبقه از آن تجاری است.

حسینی گفت: باید سایر ارگانها مانند شهرداری برای هتلسازی در تهران کمک کنند. چون در غیر این صورت ساخت هتل توجیه اقتصادی نخواهد داشت. به همین دلیل است که از چند سال پیش عوارض ساخت هتل برداشته شده است. اکنون باید ببنیم برای ساخت بال غربی هتل لاله با شهرداری تهران به چه نتیجه ای می رسیم.

غلامحسین حسینی به خبرنگار مهر گفت: در سال‌های گذشته تصمیم گرفته شد که ۱۰۰ هتل ۴ و ۵ ستاره ساخته شود که بعدها گفتند که ۶۰ هتل می‌سازند،‌ اما این کار هم به هر دلیلی انجام نشد و اکنون این پروژه‌ها به پرونده‌های حقوقی تبدیل شده‌اند چون ۸ سال طول کشیده و بلاتکلیف مانده‌اند..

حسینی ادامه داد: در یک سال گذشته تقریبا برخی از این پرونده‌ها را ساماندهی و حل کردیم. اکنون بیشترین حجم کاری ما صرف رسیدگی به این پرونده‌های حقوقی می‌شود. در همه شرکت‌ها معمولا تعداد مشاور حقوقی حضور دارند اما واحد حقوقی شرکت توسعه گردشگری به خاطر وجود پرونده های حقوقی متعدد به تنهایی حکم یک اداره را دارد!

وی گفت: هنوز ضرری که پروژه‌های نیمه تمام برای شرکت ایجاد کرده‌اند برآورد ریالی نشده است ولی تا یکی دو سال دیگر که این پرونده‌ها به نتیجه برسند می‌توان گفت عملی نشدن تصمیم ساخت ۶۰ هتل چه زیان هایی را متوجه شرکت کرده است. با این حال به فکر توسعه نیز بوده ایم و تا پایان سال یکی دو هتل دیگر را به مرحله بهره برداری و ساخت می رسانیم. اکنون هتل بیستون کرمانشاه را به بهره برداری رساندیم. قرار است هتلی نیز در اردبیل ساخته شود.

حسینی ادامه داد: در چشم اندازی که تعریف می کنیم متنوع‌ترین گروه هتلی را خواهیم داشت. یعنی به ذائقه بازار احترام می‌گذاریم اکنون در گروه هتل‌های لاله متنوع‌ترین هتل‌ها موجود است. از بوتیک هتل گرفته تا هتل سنتی و تاریخی و شاید بتوانیم هتل اسپرت را نیز راه اندازی کرده و به گروه هتل‌هایمان اضافه کنیم.

مدیرعامل شرکت توسعه گردشگری درباره واگذاری هتل‌های لاله یزد و کیش نیز گفت: هتل لاله یزد به صندوق احیا و هتل لاله کیش نیز به بخش خصوصی واگذار شد اما نمی‌دانیم دلیل این واگذاری‌ها چه بود.

وی درباره اینکه آیا قرار است هتل‌های دیگر این شرکت نیز واگذار شود گفت: شاید به دلیل پراکندگی دارایی‌هایی که دارد واگذاری‌ها موردی انجام شود اما هنوز تصمیمی در این باره گرفته نشده و معمولا نمی توان یکی دو هتل از یک زنجیره هتل‌ها را فروخت چون گروه هتلی، یک زنجیره هتلی است که خدمات می‌دهد و با هم ارزش افزوده‌ای را ایجاد می کنند اما وقتی یکی دو هتل از آن گروه فروخته می شود حلقه مفقوده ای در گروه هتلی ایجاد خواهد شد.

حسینی افزود: این تصمیم مدیران قبلی شرکت بوده است و یکی از ابهامات ما هم این بوده که چرا و چطور این هتل‌ها به فروش رفته است و چرا اساسا ترکیب هتلی را به هم زده‌اند. من از آن جهت که آیا این هتلها به قیمت فروخته شده یا نه وارد نمی‌شود. بلکه می‌گویم وقتی با یک تصمیم آنی گروه هتلی دارای شکاف می‌شود، از آنجا که خدمات زنجیره‌وار می‌دهند و مشتری ثابت دارند، دچار ضرر می‌شوند. وقتی این حلقه خراب شد تا بازسازی دوباره آن خسارت زیادی به گروه وارد می شود.

به گزارش خبرنگار مهر، آیین سنتی و مذهبی قالی‌شویان فین کاشان و روستای خاوه اردهال که همه ساله در دومین جمعه مهرماه برگزار می‌شود تنها آیین مذهبی اسلامی است که به تقویم خورشیدی برپا می‌شود.

در این مراسم شرکت‌کنندگان که از فین برای برگزاری این مراسم آمده‌اند در حالی که چوب‌هایی به دست دارند، یک قالی‌ را به نماد شستن خون علی بن محمدباقر در چشمه می‌شویند. این مراسم سال  ۲۰۱۲ در فهرست میراث فرهنگی و معنوی یونسکو به ثبت رسید.

هر سال همزمان با برگزاری این برنامه تعداد بسیاری زیادی از مردم روستاهای اطراف و گردشگران شهرهای دیگر و حتی گردشگران خارجی در این مراسم شرکت می‌کنند. واحدهای اقامتی پر از مسافر می شود و رستوران های آن نیز مملو از گردشگران داخلی و خارجی است.

در این میان یکی از گردشگران روستای مشهد اردهال که به رستوران بزرگ و مهم این روستا رفته بود، همزمان با ایام برگزاری مراسم قالیشویان، از این رستوران و نحوه خدمات‌دهی آن تصاویری تهیه کرد که نشان می داد در این رستوران درست در زمانی که غذا برای مسافران سرو می‌شد، فردی که گویا صاحب رستوران بوده، خودروی خود را در داخل رستوران پارک کرد پس از آن نیز یک موتور در این رستوران پارک شد که هوای رستوران را برای مشتریان آلوده کرد.

محسن فاطمی زمانی که اعتراض خود را به مسئولان رستوران رساند پاسخ شنید که حتما رسیدگی می کنند اما خودرو تا زمانی که وی از رستوران خارج شد، همانجا باقی مانده بود.

این گردشگر به خبرنگار مهر گفت: نحوه خدمات رسانی در این رستوران بسیار پایین بود. انتظار می‌رفت رستورانی با این وسعت در روستای گردشگری مشهد اردهال دارای کیفیت بسیار خوبی در غذا و پذیرایی از مهمانان داخلی و خارجی باشد چون هر سال میزبان چندین هزار مهمان داخلی و خارجی هستند اما چنین نبود. از سوی دیگر گارسون این رستوران یک پسر بچه ۱۰ ساله بود که باید چند بار اعلام می کردیم غذایمان چه بود و منوی او چه چیزهایی را ندارد. غذای سرد، نحوه پذیرایی نادرست و کیفیت پایین غذا در کنار قیمتی که برای آن تعیین کرده بودند به هیچ وجه مناسب یک رستوران آن هم در روستای گردشگری مشهد اردهال نیست.